Marcel heeft na bestudering van diverse New England IPA (NEIPA) recepten een eigen recept daarop gebaseerd. Hierbij het recept en de bevindingen.
Equipment
- Brouwzaalrendement: ?
Ingrediënten
Water
- ? liter Maischwater zelf berekenen
- ? liter Spoelwater zelf berekenen
- waterbehandeling, zie notities
Vergistbare ingrediënten
- 1,000 kg Pilsmout (3 EBC)
- 1,000 kg Pale Ale mout (7 EBC)
- 0,250 kg Tarwemout (3 EBC)
- 0,150 kg Havermout (2 EBC)
Hop
- 33 gr Citra toevoegen einde kook (flame out) en 20 minuten laten staan.
- 16 gr Galaxy toevoegen einde kook (flame out) en 20 minuten laten staan.
- 25 gr Citra Na +- 2 dagen (tijdens hevige/actieve gisting) toevoegen.
- 16 gr Galaxy Na +- 2 dagen (tijdens hevige/actieve gisting) toevoegen.
- 40 gr Citra Op dag 5-6 (einde vergisting) dryhoppen
- 16 gr Galaxy Op dag 5-6 (einde vergisting) dryhoppen
Gist
- 1 pkg Safale 04 korrelgist
Instructies
Maischschema
- 67°C – 60 minuten (op 65°C voor een nog beter vergistbaar bier).
Overig
- Koelen naar 25° C in gistvat.
- Op dag 8-10 afvullen.
- Na een week proeven.
Notities
Bronnen
http://brulosophy.com/
https://www.beeradvocate.com/
https://byo.com/
Het eerste wat opvalt bij dit bier is dat het bijzonder troebel is, alsof je een glas jus d’orange voor je hebt staan. Vaak wordt dit “Juicy” genoemd.
Wat direct daarna zal opvallen is de geur van tropisch fruit, volledig van de hop afkomstig, niet van infusie met fruitsap. In de smaak ook veel tropisch fruit, nauwelijks tot geen hopbitterheid. Het moutkarakter blijft op de achtergrond en het bier heeft weinig tot geen restzoet. Dit bier moet het helemaal hebben van de hop. Prima voor de zomer lijkt me en daarom leek het me een uitdaging om dit eens te gaan brouwen. Een valkuil bij dit bier is de gevoeligheid voor oxidatie en de daarbij horende korte houdbaarheid. Dit is een bier wat zo kort mogelijk na het bottelen al gedronken moet worden en binnen enkele weken op moet zijn. Als het bier oxideert krijgt het de kleur van een cappuccino, en ondanks dat het geen invloed op de smaak lijkt te hebben ziet het er toch niet lekker meer uit. Sowieso verliezen ge-dryhopte bieren relatief snel hun aroma, dus je
moet ook geen enorme hoeveelheden brouwen. Methoden:
Er wordt aangeraden om alleen lichte mouten te gebruiken, zeker geen caramouten of gebrande mouten. In bijna alle recepten die ik heb gelezen wordt een aardige storting tarwe (15-20%) en haver (10-20%) gebruikt. Dit schijnt bij te dragen aan de troebelheid en het mondgevoel. Er wordt nauwelijks bitterhop gebruikt. In veel gevallen wordt de bitterhop helemaal weggelaten en wordt op de brouwdag alleen een flameout/
whirlpool hopgift gedaan. Uiteraard zijn dit hoppen met citrussmaak zoals Citra, Cascade, Galaxy, Mosaic, etc. Er wordt een Engelse of Amerikaanse Ale gist gebruikt die goed uitvlokt, hoewel er ook gisten gebruikt worden die nauwelijks uitvlokken, omdat dit bijdraagt aan de troebelheid. Typisch aan dit bier is dat er een hopgift wordt gedaan tijdens de actieve vergisting (meestal na 2 dagen). Op Amerikaanse fora wordt er van “biotransformation” gesproken: de gist gaat een reactie aan met de hop en zorgt voor een geur en smaak die op een andere manier fruitig is dan wanneer je een ‘gewone’ dryhop doet. Deze gewone dryhop passen we hier ook toe, maar pas als de vergisting nagenoeg of helemaal voorbij is. Deze
(flinke) dryhop blijft minstens 3 dagen zitten, daarna direct bottelen.
Bij alle stappen waarbij het gistvat open moet, moet je er zorg voor dragen dat er zo weinig mogelijk zuurstof meekomt. Amerikanen prefereren afvullen op fust in plaats van bottelen en gooien soms de laatste dryhop zo in het fust. Na een paar dagen onder hoge CO2druk hebben ze superhoppig tapklaar bier, dus geen nagisting. Aangezien het fust vlot leeggetapt wordt, is er weinig kans dat de fusthop te sterk of “grassig” gaat smaken. Apart moet ik nog de waterbehandeling noemen. Het bier schijnt te profiteren van een hoger gehalte aan S04 (sulfaat), Cl (Chloor) en Ca (Calcium). Amersfoorts water is bijna vrij van deze stoffen. Over de toe te voegen gehaltes zijn mensen het niet met elkaar eens, maar ik heb CaS04 toegevoegd tot een S04 gehalte van 51 ppm (dit ging om 3 gram), en verder 1,5 gr NaCl om het Cl gehalte tot 111 ppm op te krikken. Mijn recept:
Na het bestuderen van meerdere (25?) recepten heb ik een ‘gemiddelde’ genomen van wat ik de meeste brouwers zie doen en heb ingrediënten gekozen die voor mij makkelijk voorhanden waren (hoewel het bestellen van Galaxy hop uit Duitsland nou niet echt makkelijk voorhanden te noemen is…). Verder lijkt de tarwe en haver misschien wat aan de lage kant, maar bij een hogere storting gaat mijn filterplaat verstopt raken. Het moet wel
leuk blijven natuurlijk. Een variabele waar ik niks over heb gelezen maar wat ik wel heb toegepast is het vergisten onder druk. De Fermentasaurus heeft een drukset waarbij de druk kan oplopen tot 2,4 bar. Een hogere druk wordt via het drukventiel afgeblazen. Mijn gedachte om dit te doen was om de kostbare hoparoma’s binnen te houden en om meer CO2 vast te houden. Die CO2 komt goed van pas wanneer het vat opengemaakt moet worden: hopelijk verdrijft het zo snel mogelijk de O2 die meekomt als de hop toegevoegd wordt! Na 24 uur stond er een mooie laag schuim in het vat en kwam er een lekker gist/hopzweempje uit het overdrukventiel. Waar ik me op had verkeken: de hoofdvergisting was op dag 2 al zo goed als voorbij! ’s Morgens stond er nog een mooi laagje schuim, ’s middags helemaal plat. Toch de hop toegevoegd, maar die biotransformatie heeft
waarschijnlijk nauwelijks plaatsgevonden. Naast die hopgift heb ik ook nog een klein beetje sulfietpoeder opgelost in water toegevoegd. Sulfiet is een antioxidant en zou oxidatie dus moeten tegengaan! Hier moet je weinig van gebruiken!
Ascorbinezuur ook een optie.De dag erna ook de rest van de dryhop er maar bij, de vergisting was tenslotte over. Ik was niet bang dat de vergisting
stil was gevallen, de Safale 04 heb ik eerder probleemloos
gebruikt. Zou het vergisten onder druk een rol spelen? Volgende
keer toch beter de signalen in de gaten houden. Na 3 dagen kwam er een vieze lucht uit het gistvat, dezelfde ’rioollucht’ die ik ook bij de Safale-256 heb geroken en daar ‘normaal’ was. De hop kon ik nog niet ruiken. Gelukkig was de vieze lucht de volgende ochtend al minder en ’s avonds
bijna weg. De dryhop begon z’n werk te doen: de citrusgeur
werd steeds sterker! De 5de dag na het brouwen heb ik het gistvat ’s avonds laat
buiten gezet voor een soort coldcrash en voor het behoud van CO2 (bij lagere temp kan er meer CO2 oplossen in vloeistof. Omdat er grote druk op het vat staat hoef ik niet bang te zijn voor naar binnen zuigen van lucht via een waterslot door inkrimping van bovenstaande lucht). Het behoud van CO2 komt de volgende ochtend van pas wanneer ik de zakjes met hop uit het vat vis. Hopelijk wordt de O2 weer mee naar buiten geblazen. Voor
de zekerheid toch nog een klein beetje sulfiet toegevoegd. Kleur en geur zijn trouwens prima! Een uur later bottelen. 2x 5 liter in een tapvaatje van Brewferm en daarna nog voldoende voor 18 flesjes. Klein suikerklontje door de flesopening. Omdat er nog veel CO2 in het bier zit, reageert dit meteen met de suiker (denk aan cola in een glas met suikerklontje, dit gaat bruisen) en de vrijgekomen CO2 verdrijft de bovenstaande lucht. Nu geduld hebben!
Na 4 dagen (9-5-19) is m’n geduld op en ga ik een eerste flesje proeven welke een paar dagen in een warmer gootsteenkastje heeft gestaan (en hierna een paar uur in de koelkast).
Koolzuur: Minder dan verwacht. Klein sisje bij het openen. Wel voldoende bubbels na het inschenken. Met 3 gram suiker per flesje zou ik toch echt op 3,5 volumes C02 moeten uitkomen.
Schuim: Prima
Geur: citrus! Dat is dus wel gelukt.
Kleur: Inderdaad een beetje jus d’orange. Iets lichter.
Afdronk: Misschien te hoge verwachtingen, maar ik had op veel meer hop gehoopt. Body is wel oké. Had ik langer moeten dryhoppen? Achteraf gezien misschien was ik misschien wel erg ongeduldig.
Nasmaak: Hier gebeurd iets vervelends achterop de tong! Ben ik toch te vroeg geweest met proeven? Of heb ik te snel gebotteld? Zou dit nog verdwijnen voordat de meeste hoppigheid ook is verdwenen??
Wat direct daarna zal opvallen is de geur van tropisch fruit, volledig van de hop afkomstig, niet van infusie met fruitsap. In de smaak ook veel tropisch fruit, nauwelijks tot geen hopbitterheid. Het moutkarakter blijft op de achtergrond en het bier heeft weinig tot geen restzoet. Dit bier moet het helemaal hebben van de hop. Prima voor de zomer lijkt me en daarom leek het me een uitdaging om dit eens te gaan brouwen. Een valkuil bij dit bier is de gevoeligheid voor oxidatie en de daarbij horende korte houdbaarheid. Dit is een bier wat zo kort mogelijk na het bottelen al gedronken moet worden en binnen enkele weken op moet zijn. Als het bier oxideert krijgt het de kleur van een cappuccino, en ondanks dat het geen invloed op de smaak lijkt te hebben ziet het er toch niet lekker meer uit. Sowieso verliezen ge-dryhopte bieren relatief snel hun aroma, dus je
moet ook geen enorme hoeveelheden brouwen. Methoden:
Er wordt aangeraden om alleen lichte mouten te gebruiken, zeker geen caramouten of gebrande mouten. In bijna alle recepten die ik heb gelezen wordt een aardige storting tarwe (15-20%) en haver (10-20%) gebruikt. Dit schijnt bij te dragen aan de troebelheid en het mondgevoel. Er wordt nauwelijks bitterhop gebruikt. In veel gevallen wordt de bitterhop helemaal weggelaten en wordt op de brouwdag alleen een flameout/
whirlpool hopgift gedaan. Uiteraard zijn dit hoppen met citrussmaak zoals Citra, Cascade, Galaxy, Mosaic, etc. Er wordt een Engelse of Amerikaanse Ale gist gebruikt die goed uitvlokt, hoewel er ook gisten gebruikt worden die nauwelijks uitvlokken, omdat dit bijdraagt aan de troebelheid. Typisch aan dit bier is dat er een hopgift wordt gedaan tijdens de actieve vergisting (meestal na 2 dagen). Op Amerikaanse fora wordt er van “biotransformation” gesproken: de gist gaat een reactie aan met de hop en zorgt voor een geur en smaak die op een andere manier fruitig is dan wanneer je een ‘gewone’ dryhop doet. Deze gewone dryhop passen we hier ook toe, maar pas als de vergisting nagenoeg of helemaal voorbij is. Deze
(flinke) dryhop blijft minstens 3 dagen zitten, daarna direct bottelen.
Bij alle stappen waarbij het gistvat open moet, moet je er zorg voor dragen dat er zo weinig mogelijk zuurstof meekomt. Amerikanen prefereren afvullen op fust in plaats van bottelen en gooien soms de laatste dryhop zo in het fust. Na een paar dagen onder hoge CO2druk hebben ze superhoppig tapklaar bier, dus geen nagisting. Aangezien het fust vlot leeggetapt wordt, is er weinig kans dat de fusthop te sterk of “grassig” gaat smaken. Apart moet ik nog de waterbehandeling noemen. Het bier schijnt te profiteren van een hoger gehalte aan S04 (sulfaat), Cl (Chloor) en Ca (Calcium). Amersfoorts water is bijna vrij van deze stoffen. Over de toe te voegen gehaltes zijn mensen het niet met elkaar eens, maar ik heb CaS04 toegevoegd tot een S04 gehalte van 51 ppm (dit ging om 3 gram), en verder 1,5 gr NaCl om het Cl gehalte tot 111 ppm op te krikken. Mijn recept:
Na het bestuderen van meerdere (25?) recepten heb ik een ‘gemiddelde’ genomen van wat ik de meeste brouwers zie doen en heb ingrediënten gekozen die voor mij makkelijk voorhanden waren (hoewel het bestellen van Galaxy hop uit Duitsland nou niet echt makkelijk voorhanden te noemen is…). Verder lijkt de tarwe en haver misschien wat aan de lage kant, maar bij een hogere storting gaat mijn filterplaat verstopt raken. Het moet wel
leuk blijven natuurlijk. Een variabele waar ik niks over heb gelezen maar wat ik wel heb toegepast is het vergisten onder druk. De Fermentasaurus heeft een drukset waarbij de druk kan oplopen tot 2,4 bar. Een hogere druk wordt via het drukventiel afgeblazen. Mijn gedachte om dit te doen was om de kostbare hoparoma’s binnen te houden en om meer CO2 vast te houden. Die CO2 komt goed van pas wanneer het vat opengemaakt moet worden: hopelijk verdrijft het zo snel mogelijk de O2 die meekomt als de hop toegevoegd wordt! Na 24 uur stond er een mooie laag schuim in het vat en kwam er een lekker gist/hopzweempje uit het overdrukventiel. Waar ik me op had verkeken: de hoofdvergisting was op dag 2 al zo goed als voorbij! ’s Morgens stond er nog een mooi laagje schuim, ’s middags helemaal plat. Toch de hop toegevoegd, maar die biotransformatie heeft
waarschijnlijk nauwelijks plaatsgevonden. Naast die hopgift heb ik ook nog een klein beetje sulfietpoeder opgelost in water toegevoegd. Sulfiet is een antioxidant en zou oxidatie dus moeten tegengaan! Hier moet je weinig van gebruiken!
Ascorbinezuur ook een optie.De dag erna ook de rest van de dryhop er maar bij, de vergisting was tenslotte over. Ik was niet bang dat de vergisting
stil was gevallen, de Safale 04 heb ik eerder probleemloos
gebruikt. Zou het vergisten onder druk een rol spelen? Volgende
keer toch beter de signalen in de gaten houden. Na 3 dagen kwam er een vieze lucht uit het gistvat, dezelfde ’rioollucht’ die ik ook bij de Safale-256 heb geroken en daar ‘normaal’ was. De hop kon ik nog niet ruiken. Gelukkig was de vieze lucht de volgende ochtend al minder en ’s avonds
bijna weg. De dryhop begon z’n werk te doen: de citrusgeur
werd steeds sterker! De 5de dag na het brouwen heb ik het gistvat ’s avonds laat
buiten gezet voor een soort coldcrash en voor het behoud van CO2 (bij lagere temp kan er meer CO2 oplossen in vloeistof. Omdat er grote druk op het vat staat hoef ik niet bang te zijn voor naar binnen zuigen van lucht via een waterslot door inkrimping van bovenstaande lucht). Het behoud van CO2 komt de volgende ochtend van pas wanneer ik de zakjes met hop uit het vat vis. Hopelijk wordt de O2 weer mee naar buiten geblazen. Voor
de zekerheid toch nog een klein beetje sulfiet toegevoegd. Kleur en geur zijn trouwens prima! Een uur later bottelen. 2x 5 liter in een tapvaatje van Brewferm en daarna nog voldoende voor 18 flesjes. Klein suikerklontje door de flesopening. Omdat er nog veel CO2 in het bier zit, reageert dit meteen met de suiker (denk aan cola in een glas met suikerklontje, dit gaat bruisen) en de vrijgekomen CO2 verdrijft de bovenstaande lucht. Nu geduld hebben!
Na 4 dagen (9-5-19) is m’n geduld op en ga ik een eerste flesje proeven welke een paar dagen in een warmer gootsteenkastje heeft gestaan (en hierna een paar uur in de koelkast).
Koolzuur: Minder dan verwacht. Klein sisje bij het openen. Wel voldoende bubbels na het inschenken. Met 3 gram suiker per flesje zou ik toch echt op 3,5 volumes C02 moeten uitkomen.
Schuim: Prima
Geur: citrus! Dat is dus wel gelukt.
Kleur: Inderdaad een beetje jus d’orange. Iets lichter.
Afdronk: Misschien te hoge verwachtingen, maar ik had op veel meer hop gehoopt. Body is wel oké. Had ik langer moeten dryhoppen? Achteraf gezien misschien was ik misschien wel erg ongeduldig.
Nasmaak: Hier gebeurd iets vervelends achterop de tong! Ben ik toch te vroeg geweest met proeven? Of heb ik te snel gebotteld? Zou dit nog verdwijnen voordat de meeste hoppigheid ook is verdwenen??
